De Hasselblad 500C werd in 1957 geïntroduceerd door het Victor Hasselblad AB, ter vervanging van de oorspronkelijke modellen voor brandpuntsvlakklep 1600F en 1000F, die ondanks het nieuwe concept nooit van de problemen bij de sluiter af kwamen. Hasselblad besefte dit en besloot bijna helemaal opnieuw te beginnen om een ​​betrouwbaarder model te maken. Het was een belangrijke beslissing voor het bedrijf om een ​​volledig nieuwe camera te maken, waarbij alleen de fysieke vorm van het origineel behouden bleef, terwijl alles binnenin nieuw zou zijn. De enige inspirerende factor was de veelbelovende nieuwe Compur-sluiter, gebaseerd op de Contaflex-ervaring van Zeiss Ikon, en het feit dat Zeiss zich engageerde om het nieuwe assortiment lenzen te produceren. De sluiter zou een integraal onderdeel zijn van elke verwisselbare Hasselblad-lens. Het nieuwe ontwerp betekende elektronische flitssynchronisatie bij alle sluitertijden en automatische diafragma stop naar beneden, de laatste een jaar voor de eerste 35mm SLR, de Minolta SR-2. De nieuwe modelnaam 500C geeft de snelste sluitertijd en het sluitertype weer, al een gevestigde praktijk: een 1/500ste seconde en de centrale lenssluiter gemaakt door Compur.